Atak Ayan

Bir dostun ayrılık yazısını yazmak çok zor bir iştir.

Kelimeler teker teker satıra dökülecek lâkin şu boğazdaki düğümler bir izin verse merdane, o zaman hicran incileri dökülecek meydana.

Rahmetli Atak Ayan kardeşim (1963-2019), eskinin garaj yolunda Raşit Altındağ ustanın yanında berberlik yaptığı yıllarda karşısındaki Köfteci Hayrettin Bozkurt kardeşimi sık sık ziyaret ederdim. İşte bu ziyaretlerin ilklerinde 1982 yılının bahar aylarında Atak ile tanışmamız nasib oldu. Sonraki her ziyaretimizde Berber Üçler, Traktörcü Çatçat’lı Safa, beyaz eşya satan Yaylak’lı Mustafa, Kacar’lı rahmetli Dursun, televizyon tamircisi rahmetli Durhayat, kunduracı Mehmetler ile başlayan tanışıklıklar, sohbetlerle devam etmişti.

Atak kardeşimin, evimdeki sohbete ilk gelişinde sorduğu suali ile hatıraya başlamak istiyorum.

O sorusuna birkaç hafta sonra cevap vereceğimi söylemiştim, “tamam” dedi. Aradan geçen birkaç hafta sonrasında esasen sohbet ortamının güzelliğinden dolayı unuttuğu sualini hatırlatarak cevabını verince hayretle; “ Hay Allah! Bu muymuş, o kadar garip görülen iş!” demesi de oradaki arkadaşların tebessümüne vesile oldu ve şimdi o güzel hatıralarıyla uzun yolculuğa gitti.

Atak, ilçe tarihinde belki de bir ilki başardı. Muhtemelen o bunun farkında değildi.

Ülkenin her tarafında olduğu gibi ilçemizin de yangın yerine döndüğü daha doğru ifade ile döndürüldüğü o anarşili dönemde, sahip olduğu görüşe o yıllarda zıt bir siyasî düşünceye sahip, Arabacı Eren’in kızı Ergül Hanım ile tanışır ve nihayet evlenir.

Bunu, evvelâ Allah’ın takdiri ve istikametinde olmak üzere kalplerindeki sevgi ve muhabbetleri ile başardıklarına eminim. Zira o yıllarda farklı düşüncedeki iki kardeşin yan yana gelemediği bir zeminde bunların yuva kurmaları hakikaten tebrik edilecek bir hadisedir.

İşte mutlu yuvanın güzel ve nadide meyveleri; Mustafa, Ekrem, Ertuğrul ve Fatih isimli dört oğlu ile Ergül, Miraç Aybars, Atak ve Tuğrul isimlerinde dört torun.

Evlâdın hayırlısı, babalarını hayırlı dualarla yâd edecek güzel eserlerdir.

Atak, gençliğinin uzun yıllarında yaptığı berberlik sonrası 1989-2015 arası Şereflikoçhisar Devlet Hastanesinde çalıştı. Emeklilik sonrası çiğ köfte dükkânı açarak ilçeye hizmet vermeye devam etti.

Yaptığı ve yapacağına işaret ettiği güzel hizmetlerini gören, bilen ve duyan insanlar Atak kardeşimi heyecanla beklerken o, bilemediğimiz bir dâvetiye ile hızlıca ayrıldı gitti.

Güle güle koca Adam!

Sadece aile içinde değil, akraba ve yakın çevresinde de birleştirici, bütünleştirici nasihatleriyle âdeta çimentoluk yaparak birlik ve beraberliğe teşvik ediyordu.

Dertliyi dinliyor, derman oluyor; garibana kol kanat geriyor; ilçenin problemlerini muhatabına taşıyor, ilçeden video çekimleri yaparak gurbet hasretini dindiriyor idi.

Kendi iç dünyasında öz muhasebeleri yaptığı gibi ait olduğu dünya görüşü camiasına da, memleketini sevenler içerisinde, ülke meselelerinde de müsbet ve yapıcı eleştirilerde bulunur, yol gösterirdi. Bütün bunları yaparken memleketinin taşını, toprağını, gülünü ve dikenini de sevdiği gibi farklı görüşteki insanları da bağrına basar, kucaklardı.

İşte bu kadar güzel vasıflarıyla, birlik ve beraberlik nasihat ve uygulamalarıyla dostları ısrarla beklerken o âdeta erkenden gitti.

Rahmetli Atak kardeşim! Seninle tanıştıktan sonraki beraberliğimizi hakkıyla değerlendiremediğim gibi, erken ayrılığını da bilemedim. Demek, takdir-i İlâhî böyle imiş, Ayrılığı içimize sindirmek zor olsa da yücelerden geldiği için kabul eyledim, amenna.

Bilirim, bu sitemlerimiz üzüntümüzdendir, haşa kader-i İlâhiyeye itirazımızdan değildir. Kalb üzülür, göz hicran yaşı akıtır iken dil de işte böylesi kelamları dışa vurur.

Ramazan-ı Şerif ayının hemen önünde ve hem de Cuma günündeki bu ahiret yolculuğun, senin hakkında inşaallah hayırlara vesile olacağına inanıyoruz.

Rabbim gani gani rahmet eylesin. Mekânın Cennet olsun, inşaallah.

Mehmet Çetin

03.05.2019 Yeni Foça İzmir